Kijken en luisteren
In het Westen heeft het bizarre idee postgevat dat mediteren de praktijk van het boeddhisme is, en dat je door lang op een kussen te zitten de verlichting kunt bereiken en zo van je lijden verlost worden.
Meen je dat, dat de bereidheid om te kijken genoeg is? Is het niet eerder alleen maar een voorwaarde om tot inzicht te komen? Het kan toch niet dat de bereidheid zelf al de basale ommekeer is, dat er verder niets te bereiken valt? Is dat niet te simpel?