Openheid en Mededogen

Openheid

Is het boeddhisme, en meer specifiek het zenboeddhisme, nu een religie of niet? Over deze vraag zijn al vaak oeverloze debatten gevoerd.

Je zou het ook zo kunnen zien: er zijn in de wereld uiteindelijk maar twee religies, fundamentalisme en openheid. De scheidingslijn tussen beide loopt dwars door alle levensbeschouwingen heen. 

Fundamentalisme kent verschillende woorden en vormen, alle uitdrukkingen van de waarheid. Vanuit die verschillende woorden en vormen gaan mensen elkaar bestrijden, soms zelfs bloedig. 

Openheid kent exact dezelfde woorden en vormen. Het zijn er de stamelende uitdrukking van. Het zijn steeds opnieuw authentieke pogingen om die openheid voor mensen toegankelijk te maken. Doorheen die verschillende woorden en vormen gaan mensen elkaar herkennen, als reizigers op een zelfde pad. 

De zengroep in Antwerpen wil een open ruimte bieden aan mensen die verlangen naar openheid en naar een plek waar ze in alle openheid kunnen mediteren, gesteund door anderen die dat ook willen. 

Ook al gebruiken we (zen)boeddhistische woorden en vormen, toch gaan we er van uit dat die niet per definitie beter beter zijn dan andere uitdrukkingen die de mensheid hier ooit aan gegeven heeft. Dat betekent dat iedereen welkom is, wat ook je achtergrond of levensbeschouwing.

 

open raam

 

Mededogen

Openheid wil zeggen openheid van geest en openheid van hart.
Beiden gaan samen. Het is maar als onze geest zich sluit dat ons hart zich ook afsluit.

Als we onze geest weer openen, zien we opnieuw het lijden in ons en rondom ons. Dan worden we geraakt en zijn we bereid om geraakt te worden. 

Dat noemen we mededogen.

Meestal is het uit mededogen met onszelf dat we beginnen mediteren. 
Meditatie is een act van mateloos mededogen met alles wat in ons leeft.

Snel wordt duidelijk dat dat mededogen zich niet bepekt tot onszelf maar ook verder stroomt naar de mensen die ons nabij zijn en breder, naar de hele mensheid, naar alle levende wezens, ook naar de grote problemen in de wereld ...

Mededogen laat ons geen andere keuze dan verantwoordelijkheid te nemen en te handelen daar waar we iets kunnen bijdragen, ieder op zijn manier.