Moet er niet iets gebeuren als we mediteren? Een transformatie? Moeten we niet hard oefenen, lang en veel mediteren, zware retraites… om de verlichting te bereiken? In de Lotus Sutra zegt de Boeddha dat je enkel en alleen al door het horen van de Sutra onmiddellijk kunt ontwaken.

Gaan de inzichten van de Boeddha nou werkelijk niet dieper dan gewoon gezond verstand? In de Palicanon plaatst de Boeddha ze toch in de context van wedergeboorte. Is dat dan niet meer dan een culturele saus?

Soms vraag is mij af: die ontelbare uren die ik in mijn leven doorgebracht heb zittend op een meditatiekussen, wat is daar nu de zin van?

Wat zijn de vanzelfsprekendheden van onze cultuur waarmee we onze visie op de Dharma kleuren? Wat zijn onze habituele misvattingen? In welke kaders vangen wij zen en zenmeditatie?

Op 19 oktober 2022 verscheen een mooi interview met Liza Cortois in Tertio.

Je kunt het hier downloaden. 

 

Het scheelde geen haar of de Boeddha had er de brui aan gegeven. Even los van de literaire conventies van die tijd: het is verbazend hoe actueel deze tekst is.

‘Dit is het verhaal van de grootste leugen die ik ooit vertelde en van de grootste waarheid die ik ooit ontdekte.’ Met deze woorden kondigt Vikram Gandhi zijn documentaire film Kumaré aan.

In een reeks artikelen gewijd aan klassieke misopvattingen over het boeddhisme ging het over de vraag of alle spirituele tradities verschillende paden naar dezelfde bergtop zijn. Het antwoord: ‘Alle wegen kunnen naar het basiskamp leiden, maar alleen het boeddhisme leidt naar de top’. Is dat wat we nodig hebben? Een zoveelste religie die zichzelf de enige ware vindt.

De vraag werd mij voorgelegd op een studiedag over mindfulness. Mindfulness is oneigenlijk gebruik van een eerbiedwaardige spirituele traditie. Bij zen en in de christelijke mystiek daarentegen ligt de drempel hoog. Spiritualiteit is een pad dat niet voor iedereen weggelegd is, en zeker al niet voor mensen met stress of psychische problemen.