Leven we in angst of kunnen we vertrouwen? Deze polariteit zien we op alle terreinen van het maatschappelijk leven. Het is het spanningsveld tussen 'Wir schaffen das' en ‘Onze cultuur wordt bedreigd’.

Ontwaken is een pad dat van de berg naar beneden leidt. Niet van het lijden weg, maar resoluut een problematische wereld in, bereid om alle levende wezens in hun lijden bij te staan.

Mindfulness is een bejegeningswijze. ‘It’s all about relationality’, zegt Jon Kabat-Zinn.

Er bestaat geen aanpak die goed is voor iedereen. Mindfulness als werkwijze past zich aan aan de context waarin ze gegeven wordt, en aan de doelgroep

In het Westen heeft het bizarre idee postgevat dat mediteren de praktijk van het boeddhisme is, en dat je door lang op een kussen te zitten de verlichting kunt bereiken en zo van je lijden verlost worden.

Psychotherapie en mindfulness zijn twee heel verschillende insteken.

Als je alle dagen met gewichten oefent zal het volume van je biceps toenemen. Als je alle dagen rekensommetjes maakt zal iets in je hersenen in volume toenemen.

‘Kan het zijn dat ik meer heb aan joggen dan aan mindfulness?’. De kwaliteit van aandacht die we in mindfulness cultiveren is niet afhankelijk van je lichaamshouding.

Het is een vreemd idee over meditatie, dat het wat met je zal doen. Als je passief wacht tot er wat gebeurt, dan kun je lang wachten.

Moeten is niet het goede motief. Soms komen mensen omdat ze van iemand moeten. Dat is voor mij geen reden om deel te nemen.